Carto mollado

                                     Carto mollado


Indignante,con matices dos máis vergoñentos,
sensación que nos invade nestes momentos.
Saborosa goma de mascar en varias bocas,
peso do peto de algunhas focas.
“Españolito de a pie” que xa non camiña,
tempos nos que non nos fiamos nin da veciña.          
     

                                                                                    



Xa non durme un tranquilo no seu colchón,
pensando naquel que repousa entre tanto millón.
Cabeza pensante mentindo o pobo,xa con cabreo,
farto de pagar,éo traten con “mamoneo”.
Debe de ser defecto do animal,
porque con tanta molladura ata salpicaron a casa Real.





Non vou nomear as palabras que todos sabemos,
so,que isto parece un "cursillo";haber se aprendemos.
A verdade que a materia non colle en garrafa,     
un empeza a estar canso de ver tanta estafa.
Moi ben sabemos todos;cal sería a solución,
pero a cousa do ladrillo esta mal,e non hai cartos para tanta prisión.





                                                                                                    Daniel Falcón Chaves













Comentarios

Entradas populares de este blog

Santiago

comentario de "As verbas"